In dit artikel zal Franz Josef Laesser, één van onze Hammer Ambassadeurs, reflecties met ons delen over het pad dat hem van voetbal naar paracycling heeft geleid. Aanpassingsvermogen (ongeacht de fysieke conditie), wilskracht, volharding in training en de juiste voedingskeuzes blijken opnieuw het juiste recept te zijn om obstakels te overwinnen die misschien onoverkomelijk lijken!
HET WEG VAN VOETBAL NAAR PARACYCLING WORLD CUP -
Ik ben geboren op 17 januari 2001 in Graz en groeide op in Stattegg. Al van kinds af aan voel ik me aangetrokken tot mountainbiken. Ik mis vanaf de geboorte vier vingers aan mijn linkerhand en de duim is bovendien ingekort. In mijn geval was voetbaltraining meer geschikt dan mountainbiken. Dat lukte niet lang, want ik wilde wedstrijden winnen in plaats van doelpunten maken!
Daarna ging ik regelmatig trainen bij de Stattegg Bike Club, waar ik al snel merkte dat ik een niet onaanzienlijke handicap bij me had.
Racefietssturen maken het moeilijk of bijna onmogelijk om beide remmen aan één kant te monteren, omdat dit (meestal) niet echt nodig is. Mijn vader heeft een speciaal stuur (zie foto) voor mij laten maken. De linkerkant is vervangen door een taps toelopend stuk titanium (helaas brak het aluminium meerdere keren af, ook tijdens het rijden op een wheelie).
Ik rijd met een remadapter die beide remmen op één hendel combineert. (je remt dus met je middelvinger en wijsvinger). Naast de mountainbike ben ik nu ook erg bezig met wielrennen op de weg. Nu worden mijn fysieke grenzen verzacht dankzij dit stukje onconventionele technologie.
In een mountainbike cross-country race, moet ik gewoon voor en achter anders kunnen remmen vanwege de verschillende terreineisen (over heuvel en dal), aangezien er situaties zijn (bochten, afdalingen met verschillende steilheid, ondergronds, ...) waar ik soms meer nadruk leg op de noodzaak van voor- of achterremmen. Het belangrijkste is om voldoende remkracht te hebben.
Van mountainbike tot racefiets...
Om een lang verhaal kort te maken: door mijn handicap had ik altijd het gevoel dat ik het beter deed dan alle anderen als ik op de baan was. Ik voelde me niet minder snel dan de anderen, wat me een goede drive en motivatie gaf. Vervolgens heb ik tijdens mijn jeugd verschillende podiumplaatsen verzameld bij Oostenrijkse bekerraces en Oostenrijkse kampioenschappen. Maar hoe professioneler en internationaler het geheel werd in de juniorjaren (2018/19), hoe meer ik me realiseerde dat hoewel ik fysiek op het mondiale topniveau kan presteren, het resultaat door mijn handicap niet genoeg zou zijn.
Op 18-jarige leeftijd stond ik 56e in de Junior World Ranking in mountainbike XC. Ook eindigde ik als 10e in de Elite EM in de XC Eliminator, in het besef dat deze discipline de komende jaren complexer dan gemakkelijker zou worden.
Eind 2020, in mijn eerste U23/Elite-jaar, heb ik voor het eerst contact opgenomen met de bondscoach para-cycling. Daarna begon ik in het voorjaar van 2021 aan mijn eerste Wereldbeker Para-Cycling. Ik eindigde als 20e in de Wereldbeker in mijn eerste tijdrit van 30 km en als 15e in de wegwedstrijd, gevolgd door een supercoole gouden medaille op de Europese kampioenschappen.
Aangezien langere, meer constante uithoudingswedstrijden nu gunstiger zijn voor mij en mijn handicap dan korte en agressieve races, verschuift mijn focus op training en competitie van 1.5-uur durende MTB-crosscountryraces naar 2-5 uur weg, para-cycling en MTB marathonwedstrijden. Daarom wordt met name sportvoeding steeds kritischer.
Hoe ben ik bij Hammer Nutrition terechtgekomen?
Ik ben afgestudeerd aan de middelbare school en doe momenteel externe studies in voedingswetenschap. Omdat ik veel kook en graag praktisch, gezondheids- en prestatiegericht kook, ben ik zeer detailgericht in voeding.
Internationale topsport vraagt naar mijn mening meer dan een consequente en kwalitatieve opleiding. Met 'meer' bedoel ik vooral prestatie-geoptimaliseerde voeding. Als ik beweging en voeding goed combineer, heb ik de mogelijkheid om voorop te lopen, zonder rekening te houden met andere beïnvloedende factoren zoals genetische aanleg of wilskracht.
Wat betreft sportvoeding heb ik mijn wedstrijddrankmengsels voornamelijk zelf gemengd met maltodextrine, fructose en zout, of heb ik ook energiegels ingekocht bij diverse leveranciers.
Ik ben namelijk nooit echt tevreden geweest over het assortiment en het productconcept van welke sportvoedingsfabrikant dan ook. Met andere woorden, ik was ervan overtuigd dat ik dezelfde sportdrankmix zelf met hetzelfde effect zou kunnen mixen met betere (in de zin van "duurzamere"), biologische ingrediënten. En misschien minder uitgeven.
Natuurlijk zijn er genoeg fabrikanten die goede producten maken, maar net als op school wil je geen "B" maar een "A".
Niet zo lang geleden kwam ik in aanraking met Hammer Nutrition door mijn huisgenoot, die Perpetuem sportdrank gebruikte. Zoals gewoonlijk wilde ik alleen de aandacht vestigen op de onzin die het product waarschijnlijk bevat.
Maar na nieuwsgierig de inhoudsopgave te hebben bestudeerd, kwam ik tot de conclusie dat dit een uitstekend product is dat ik bij de volgende gelegenheid moest proberen.
Perpetuem - mijn nieuwe kijk op sportdranken
Ik heb de Perpetuem mix vaak uitgeprobeerd op langere trainingen (>150 km) in de tijd die volgde. Ik heb er onder andere meerdere trainingsronden van 200 km mee gereden. Ook implementeerde ik het in mijn langste eendaagse trainingsrit, die al lang gepland stond. Deze ging dwars door Slovenië, van Graz naar Venetië, dat was 445 km en 14 uur met een gemiddelde snelheid van bijna 33 km/u. De rit werkte verrassend goed met Perpetuem, zoveel beter dan met mijn eigen simpele sportdrank. Het is gemakkelijk te raden dat Perpetuem sportdrank, mijn absoluut favoriete product is.
Vervolgens heb ik Hammer Nutrition en hun filosofie nader bekeken. Het was duidelijk dat minstens één fabrikant van sportvoeding een "A++" verdient.
Ik kijk uit naar het volgende raceseizoen met Hammer Nutrition aan mijn zijde, en ik ben ervan overtuigd dat ik een aantal nieuwe persoonlijke (of wereld?) records zal kunnen vestigen!!